Levensvragen van een tienjarige.

Als ik met mijn dochter (10) alleen ben, bijvoorbeeld wanneer ik haar naar bed breng. Of als we samen in de auto zitten. Gewoon lekker met z’n tweetjes. Dan komt ze soms met de moeilijkste vragen. Vragen over het leven.

“Mama?” ‘Ja lieverd, wat is er?’ “Hoe komen de mensen op de wereld? Ik bedoel niet van baby’tjes in de buik en zo, want dat weet ik wel. Maar gewoon, de allereerste mensen. Hoe kwamen die hier opeens?” Mijn dochter zit op een katholieke school waar ze het verhaal uit de Bijbel geleerd hebben. Daar vind ik niks mis mee. Een groot deel van de westerse wereld is Christen en ik vind het goed dat ze in grote lijnen meekrijgt wat dat inhoudt. Thuis wordt er nauwelijks aandacht aan besteed. Maar zij weet nu bijvoorbeeld wel wat Kerstmis en Pasen betekent.

“Want als het begon met Adam en Eva, dan zou de hele wereld familie van elkaar zijn. Dat kan toch niet, mama?” ‘Nee inderdaad, dat kan niet. Wat ben je toch een slim kind. Maar je hebt toch wel eens gehoord van oermensen? En aapmensen?’ “Ja, die ken ik.” ‘Nou, er waren verschillende soorten apen. Die zijn er nu nog. En één apen-ras was heel slim. En werd steeds slimmer en slimmer. Het vond dingen uit zoals vuur, gereedschap en wapens. En die apensoort is door de jaren heen, de mens geworden. Wij zijn dus een soort aap eigenlijk.’ “Dus wij zijn gewoon dieren?” ‘Ja, en wij vinden onszelf de beste diersoort van alle dieren.’ Ik zag haar voor zich uit staren. Ze was er heel diep over na aan het denken..

“Mama?” ‘Ja lieverd, wat is er?’ “Hebben planten ook gevoel?” Pfff, hoe komt ze er op, wat een vraag. Toevallig heb ik een poos geleden een onderzoek gezien waarbij er ontdekt werd dat bomen en planten een soort stress-reactie hebben, wanneer ze worden omgehakt of beschadigd. ‘Ja, ze hebben wel gevoel. Maar geen emoties. Als je een boom omzaagt voelt hij wel dat zijn leven in gevaar is. En als je een tak afknakt, zal hij zichzelf zo snel mogelijk beter proberen te maken, anders gaat ie dood. Net als bij ons. Als wij een wond hebben, moet daar snel een korstje op groeien. Anders komt er rotzooi in en worden we ziek. Maar als je op een grassprietje trapt, denkt z’n broertje niet: Oohoohooh, mijn broer wordt platgetraahaapt!’ zei ik met een dramatische uitdrukking op m’n gezicht. ‘Nee, dat soort gevoelens kennen ze niet.’

Ze moest lachen. Gelukkig voldeed het antwoord. Anders had ik het niet meer geweten hoor…