Chaotisch

Ik ben altijd al chaotisch en vergeetachtig geweest. Maar in plaats van dat het steeds minder wordt, lijkt het juist alleen maar erger te worden. Het heeft vast en zeker met de leeftijd te maken. Een kijkje in mijn chaotische brein.

Vandaag ben ik vrij. Dat wil zeggen dat ik juist heel veel moet doen. Poetsen en zo. Maar ook, zoals iedere dag, mijn dochter brengen en halen van en naar school. Zorgen dat ze brood mee heeft. En een tussendoortje. Pakje drinken, haar huiswerk en haar haar gymspullen. Een ingevuld formulier voor de juf, overblijf, schoolfotograaf etc.

Als ik dochterlief bij school heb afgezet en lekker alleen thuis ben, ga ik eerst even ontbijten. ‘Ach, ik eet dat oude brood wel op.’ We moeten eens ophouden met eten zo makkelijk weg te gooien. Oud brood kun je nog prima eten. Dus ik snij de boterham op maat en stop ‘m in de broodrooster. Tja, daar sta je dan te wachten. Evi’s pyjama ligt nog op de bank. Die leg ik even op haar kamer.

Trek ik meteen even haar dekbedovertrek en kussenhoes van haar bed. Kan lekker gewassen worden. Ik loop er mee naar het wasmachine. O, er zit nog een was in. Die had ik gister voor het slapen gaan in het wassasiem gedaan, da’s waar ook. Dan kan dat meteen in de droger. O, die zit ook nog vol. Dat kan er dus uit.

Ik neem de grote stapel droge handdoeken, overtrekken en ondergoed mee naar de kamer. Ik gooi het op de tafel om het zo meteen te kunnen opvouwen. O ja, ik was eigenlijk aan het eten. Wat zal ik eens op m’n eerste boterhammetje doen? Gewoon kaas, lekker. ‘O wacht, we hebben toch nog tomaat?’ Lekker een paar schijfjes tomaat er op, jammie. Nee, in het kleine keukenkoelkastje liggen geen tomaatjes. Misschien in de andere koelkast in de bijkeuken.

Nee, daar liggen ze ook niet. Dan zullen ze wel op zijn. En daar zie ik de wasmachine open staan met de was er nog in. De droger staat ook open. En er ligt een stapel vuil goed om gewassen te worden. Zo, dan doe ik nu meteen die schone was in de droger. En vul ik weer een wasmachine met vuile was. Waspoeder, temperatuur, start. Terwijl ik wacht of hij daadwerkelijk opstart, sorteer ik kleding dat door elkaar óp de machines gedeponeerd wordt door de hele familie. Wit bij wit, kleur bij kleur. Fijne was apart etc.

Ik heb zin in een bakje koffie. Oja, ik was aan het eten. Tja, nu is die boterham koud geworden. Ik steek er een nieuwe in. Ondertussen zet ik een kopje koffie. Gets, lade legen en water bijvullen. Altijd net bij mij, bleh. Ik vul het reservoir met water en trek de lade van het bonenapparaat open. Ja, helemaal vol met koffiegruis. Ik kiep de inhoud in de vuilnisbak. O, die is ook vol. Ff zak er uit halen en in de container gooien.

Kom ik buiten met die volle vuilniszak, komt Gypsy net aan lopen. ‘Hee poesje.’ Aai aai. ‘Wat voel ik nou? Een teek in je nek? Waar is de tekenpen? Kom eens hier poesje, ff dat vieze beest uit je nek halen.’ Waar is dat tangetje om teken mee uit te trekken? Ergens in een la in de keuken. Of in een bakje met poezenmedicijnen. Dacht ik.

Na een poosje zoeken, heb ik dat ding gevonden en loop er mee terug naar buiten. Gypsy nergens meer te bekennen natuurlijk. ‘Gypsy! Poesje! Kom eens! Poesje!’ Geen Gypsy te zien maar wel onze andere twee katten. Die komen op een drafje aangelopen. ‘Kom maar, ik heb iets lekkers voor jullie.’ Dan komt Gypsy vanzelf wel. We hebben vast nog wel van die kattensnoepjes. Daar zijn ze dol op.

Er zitten nog maar drie van die snoepjes in. Die zijn zo op natuurlijk. Ik zal eens kijken of ik nog wat vleeswaren over de datum heb. Die geef ik namelijk ook altijd aan onze poesjes. ‘Kijk eens, boterhamworst waarvan de randjes helemaal donker zijn. Jammie poesjes, asjeblieft.’ En nog een halfvol blikje tonijn. Niemand durft daar nog van te eten. De poesjes smullen er van. Wat ligt er eigenlijk nog allemaal in de koelkast dat over de datum is?

Een flesje saus, ooit gekocht voor bij de barbecue, over de datum. Die muntblaadjes liggen er ook al een poos. Een zakje met een restant geraspte kaas. En nog een uitgedroogde komkommer. Hup, in de vuilnisbak er mee! O ja, er zit nog geen nieuwe vuilniszak in. Nieuwe vuilniszak er in. Zo dat klusje is ook weer geklaard.

Gatver, even goed m’n handen wassen. Ben vies van die zakjes en potjes. En trouwens, ik ga nu eerst iets eten. Ha, bijna 10 uur. Koffietijd begint zo. Ik zet de tv alvast aan. O, reclame. Hee, een spotje voor dat leuke programma “Het Italiaanse Dorp Ololai”. Dat kun je ook volgen via Facebook. Even die pagina liken. Ik pak m’n telefoon en klik op de Facebook app. Negen meldingen.

Tijdens het lezen van alle meldingen en het doorploegen van m’n tijdlijn, eet ik eindelijk een paar toasts en drink ik twee kopjes koffie. Ondertussen is Koffietijd al begonnen op tv. Maar dat had ik niet in de gaten omdat ik op m’n telefoon zat te kijken. Even nog een vriendin appen hoe het gisteren ging tijdens die sollicitatie. Terwijl ik wacht op haar antwoord kijk ik het eind van Koffietijd op tv. Hè jammer, het is alweer voorbij.

Mooi, dan ga ik nu stofzuigen. ‘Hee, Gypsy, je bent er weer!’ Daar komt de kat binnen. Die tekentang, waar had ik ‘m gelegd? Buiten, even kijken, waar ligt ie?

…

En zo ziet mijn leven er dus uit. Heb jij dat nou ook of ben ik echt heel erg?

X Ka.