Nu mijn dochter twaalf is geworden in januari, is ze officieel een puber. Het is te merken ook. Ze is brutaal, heeft altijd het laatste woord. Ook uiterlijk is opeens heel belangrijk. En alles wat ik mooi vind, vindt zij natuurlijk hartstikke stom.
Ze zegt dat ik geen verstand van mode heb. Dat ik alleen weet wat oude vrouwen mooi vinden. Ik heb geen smaak en moet gewoon naar haar luisteren want ik snap er niks van.
Nou Evi, ik snap jouw smaak wel hoor. Naar school draag je het liefst een leuke, sportieve broek met t-shirt. En als jas een korte fake fur óf een grote sportsweater. Net als alle meisjes van jouw leeftijd. Maar als je “uit” gaat, dan wordt mijn lieve tomboy ineens een dametje.
Dan wil ze een strakke broek en een crop top. Of een strak truitje. Jeans zijn be-la-che-lijk. Wie draagt er tegenwoordig nou nog een gewone spijkerbroek? Duh! Een kort broekje met een off-shoulder top is ook leuk. Ze laat haar nagels groeien en ze wil graag oorbellen. En een stijltang.
Ik zou haar niet begrijpen. Maar ik weet dat mijn lieve meisje gewoon wat onzeker is over haar uiterlijk. Dat hoort bij het puber-zijn. Ze vindt zichzelf te dik. Ze heeft stom haar. Haar lichaam begint vrouwelijke vormen te krijgen, dat is ook lelijk. Haar schouders zijn te breed. Ze heeft de stomste kleren van de hele klas. En ook nog eens een ouwe moeder.
Een poos geleden zou ze worden opgehaald door haar vriendje (jaja, echte verkering) en dan heeft ze zich een uur lang steeds staan verkleden in haar kamer. Voor haar vriendje moest ze er natuurlijk gewéldig uitzien. Maar ja, er hingen alleen stomme kleren in haar kast, dus dat viel niet mee. Het was een zonnige dag dus besloot ze, na lang twijfelen, weer iets anders aan, nee weer iets anders, toch het eerste, nee stom, toch iets anders… Pfff, het werd haar nieuwe wijde printbroek met een leuk t-shirt er op.
Haar in model. Nagels gelakt. Een ietsiepietsie mascara op haar mooie lange wimpers. Niet te veel want hij mag het niet zien. Die nieuwe zomerbroek en gaaf t-shirt. En ze was klaar. Ja, daar kwam hij. Evi deed de deur open en ging in vol ornaat in de deuropening staan. “O, je bent nog in je pyjama” zei het vriendje. Nou, je hebt nog nooit zo’n beteuterd gezichtje gezien. “Ja, ga maar alvast, ik kom zo.” heeft ze geantwoord. En er volgde weer een verkleedsessie van een uur. Die broek doet ze dus nooit meer aan.
Wist dat vriendje veel. Ook hij zit in de puberteit en heeft nog nooit van complimentjes of tact gehoord. Ze had een wijde broek aan, met zo’n elastiek van boven. “Is dat mode dan, o ook goed, kan mij het schelen.”
Maar gelukkig begin ik het een beetje te begrijpen, haar smaak. Pas geleden kocht ik in Terneuzen een jumpsuit voor haar. Eentje met wijde, iets te korte pijpen. Een culotte dus. Ecru met verticale blauwe strepen. Ze voelt zich geweldig in dit pak. Het staat haar super. Dus het komt allemaal goed. Ik leer iedere dag bij. Die ouwe moeder van haar begint het te snappen.
X Ka.