‘Mode styliste zijn’ is zoeken naar kleding dat bij de klant past. Die persoon soms even een beetje uit de comfort zone trekken. Kleding aangeven waar de klant zich goed in voelt. Het is iemand naar zichzelf laten kijken zoals een ander haar ziet. Maar hoe doe je dat bij een klant die blind is en zichzelf dus niet kan zien?
Wij, verkopers, zijn altijd aanwezig op de werkvloer maar werken ook op afspraak. Heb je een of meerdere outfits nodig? En krijg je daarbij graag hulp en advies op maat? Dan kun je een afspraak maken bij een van onze stylistes. Je krijgt een kopje koffie en we nemen de tijd om samen mooie kleding uit te kiezen die bij jou past en waar je je goed in voelt.
Dat deden ook twee vriendinnen uit Terneuzen. Ze hadden nieuwe kleding nodig en wilden graag stijladvies. De dames maakten een afspraak voor een vrijdagmiddag in de winkel. Bijzondere bijkomstigheid: ze waren allebei blind.
“Tja”, dachten mijn collega‘s en ik. “Hoe kun je nu laten zien dat iets hen goed staat? En kennen ze kleuren? Geloven ze ons wel als we zeggen dat bijvoorbeeld oranje écht hun kleur is? Dat bij hun huidtint warme kleuren het beste bij hen past? En wat vinden ze sowieso van mode? Vinden ze dat belangrijk of geven ze daar niet om? Misschien moet het vooral gewoon praktisch zijn. Ze zien het tenslotte zelf niet.”
“Je kunt ze van alles wijsmaken.” grapte een collega. “Zien ze toch niet!” We vonden het heel spannend. Wat verwachten deze vrouwen? En hoe komen ze naar hier? Worden ze begeleid door familie? Want hoe vinden ze anders in hemelsnaam onze winkel?
Stipt op tijd kwamen de twee vrouwen binnen. Allebei met een blindenstok en een geleidehond. Twee mooie, hippe, trendy meiden. Dit hadden we niet verwacht.
Eén droeg een zwarte, strakke, sportieve jurk met witte bies aan de zijkant. Ze had een prachtig figuur. Lekker bruin en mooi gespierd. Ik noem haar hier Veerle. Ze droeg subtiele make up en haar krullen waren om jaloers op te zijn. Is deze dame blind? Hoe doet ze dit dan?
De ander was meer het stoere type. Modern, warrig haar in een trendy roze kleur. Ze droeg een versleten spijkerbroek en een knalroze T-shirt. Voor de vorm noem ik haar Amber.
Zij hebben toch helemaal geen stijladvies nodig? Ze zien er hartstikke goed uit! Hoe doen deze dames dat? We waren benieuwd naar hun verhaal.
De brave honden gingen liggen en de meiden namen plaats op de poef achterin de winkel. We trakteerden op koffie met appelgebak. “Vind je het erg dat we met onze handen eten? Met een vorkje is voor ons heel onhandig. En trouwens, da’s voor jullie ook niks want dan ligt het overal hoor, haha.” zei Veerle.
Hoe zijn jullie hier gekomen? Zijn jullie door iemand met de auto gebracht of kwamen jullie met een taxi?
“Nee hoor, we zijn gewoon met het openbaar vervoer gekomen. Onze honden weten heel goed hoe ze dat moeten doen. Zonder deze lieverds zijn we nergens. En dan gewoon de routeplanner aan gezet. Zo wisten we precies waar we moesten zijn.”
Zijn jullie altijd al blind geweest?
Amber vertelt: “Mijn ene oog was gewoon goed en mijn andere oog was zeer slechtziend. Toen heb ik een ziekte, een infectie, gekregen in mijn holtes waardoor mijn goede oog blind is geworden. Nu zie ik al vanaf heel jong bijna niks meer. Ik heb alleen dat slechte oog nog om door te kijken. Ik zie vaag het verschil tussen donker en licht. Jij hebt iets zwarts aan met een beetje licht er op. Klopt dat?” ‘Ja inderdaad. Ik heb een zwart t-shirt met een witte tekst erop.’ antwoordde ik.
Veerle: “Ik heb altijd gewoon goed kunnen zien. Maar jaren geleden gingen mijn ogen door onbekende reden snel achteruit. Ik kon steeds slechter zien. Ik heb toen met mezelf afgesproken om altijd leuke dingen te blijven doen, ook al zou ik helemaal niets meer kunnen zien. Nu ben ik al jaren helemaal blind. Maar ik vind mijn uiterlijk nog steeds belangrijk. Ik maak me iedere dag op, ik sport en vind het leuk om nieuwe kleding te kopen.”
Wat verwachten jullie van het “persoonlijke stijladvies”?
“Nou”, zegt Amber. “Ik zoek nog steeds eens een mooie spijkerbroek. Met eventueel een gaaf t-shirt of iets anders. Heb je iets leuks voor mij? Zoals je ziet hou ik van stoere dingen. Je moet mij niet in een jurkje proberen te praten. Een baggy jeans vind ik ook heel leuk bijvoodbeeld.”
‘Haha, we zullen eens kijken of er iets voor je bij zit. Zullen we anders eerst een rondje door de winkel lopen?’ vraag ik. “Ja, ik ga met jou mee” zei ze. Dus ik nam Amber aan de arm mee langs de rekken.
Veerle: “En ik hou meer van vrouwelijke dingen. Ik draag juist wel graag jurkjes. En het mag ook mooi strak zitten, ik sport niet voor niets zo vaak haha. Mijn lievelingskleur is gewoon zwart. Maar het is misschien juist wel leuk om eens iets heel anders te proberen. Eigenlijk zou ik de hele winkel wel eens willen zien. Alle kleding. Ik wil weten wat jullie allemaal hebben. En ik wil alle stofjes voelen.”
“Loop maar met mij mee” zei m’n collega. En ook zij gingen langs de rekken. Veerle kreeg uitleg bij alle kledingstukken. Model, stof, kleur, print. En zo zijn ze de hele winkel doorgelopen.
Hoe weten jullie of iets mooi staat?
Veerle legt uit: “Omdat we vroeger hebben kunnen zien, weten we hoe iets er uit ziet. We kennen de kleuren en we weten wat bij ons past. Wij lezen ook gewoon bladen. Op onze computer zit een programma dat alles voorleest. Ik blijf graag op de hoogte van de laatste trends door naar tv te kijken en tijdschriften te lezen. Mijn man is ook altijd heel eerlijk over wat mij mooi staat en wat niet.”
Amber: “Ik was vroeger ook altijd al wat stoerder. Mijn haar heeft al allerlei kleuren gehad. Dat vind ik hartstikke leuk. Maar ik sta sowieso goed met kleur in m’n gezicht. Met wit of beige lijk ik wel dood haha. Ik ben natuurlijk best bleek dus ik mag een beetje kleur. Make up, daar ben ik niet zo van. Een lijntje of een lipgloss, maar meer niet hoor. Da’s niks voor mij. Ik heb dat eigenlijk nooit veel gedaan. En ik kan het niet zien dus ja…”
Langs de rekken
Ik: ‘De geklede damesmode slaan we over. Dat is totaal niet jouw stijl. Wil je het zien? Kijk maar. Pantalons in paars met nette blouses er bij. Kanten tops en chique rokken. Niet echt jouw ding volgens mij.’ zeg ik. Amber: “Even voelen. Nee, dit niks voor mij. Waar wel? Waar hangen de dingen die ik leuk vind?” Ik leid Amber naar de meer stoere merken. Summum, Penn&Ink, Simple, Bianco en Yaya. We verzamelen een aantal mooie kledingstukken en ik hang het in haar kleedhokje. Amber gaat meteen passen.
Ondertussen loopt mijn collega met Veerle langs alle kledingrekken. Zij wil weten wat er precies hangt. Ze voelt aan alle stoffen en onthoudt alles. Heel knap. Wel stoot ze af en toe haar hoofd aan de plank boven het rek. “O, niks aan de hand. Dit heb ik zo vaak haha!” lacht Veerle. Mijn collega legt nauwkeurig uit wat voor kledingstuk het is en hoe het er uit ziet. Nadat ze alles gehad hebben, maken ze samen een selectie om te gaan passen.
Superhip
Amber heeft een superhippe spijkerbroek aan. Een 7/8 model met iets uitlopende pijp (van Bianco). “Die zit heerlijk!” Dan past ze een stoer wit t-shirt met zwart logo. “Hoe staat het?” vraagt ze. “Eerlijk zeggen hoor.” Ik: ‘Eerlijk gezegd vind ik een kleur toch mooier in je gezicht. Je hebt echt kleur nodig. Met dit witte t-shirt, hoe leuk ook, word je een beetje bleek. Het maakt flets. Trek maar gauw iets anders aan.’ “En wat voor schoenen draag je hier nu onder?” ‘Zelf vind ik dad sneakers heel leuk. Van die lekkere grove gympen.’ “O, heb je die ook? Mag ik die eens proberen? Ik denk dat ik dat ook heel leuk vind.” zei de stoere Amber. Ik liet haar de mooie groen/witte sneakers (van Aaiko) zien. Ik moest precies omschrijven hoe ze er uit zagen. “Klinkt leuk. En ze zitten heerlijk! O, ik ben helemaal blij. Ik vind dit helemaal leuk!” lachte Amber. Ze wilde de jeans, een stoer t-shirt en de sneakers.
Sexy
Nu gaat Veerle passen. Eerst probeerde ze een aantal jurken die helemaal van nu zijn. Wijd model, lange mouwen en leuke print. En iedere keer kwam ze uit het kleedhokje om in de spiegel te kijken. Heel opmerkelijk want ze ziet niks. Haar goede vriendin Amber was ondertussen klaar met passen en voelde met haar handen hoe het model bij Veerle paste. “O, deze zit goed op de schouders. Aha, het is lange mouw. O, en die is best lang. Staat leuk, Veerle!” Veerle paste allerlei mooie jurken, rokken en tops. Zo ging het een poosje door tot mijn collega vroeg: “Wat vond je leuk? Welke wil je nog eens passen?” Veerle vond de vrouwelijke, ietwat sexy kledingstukken het mooist. “Daar hou ik van.” Ze koos een mooie mouwloze top, een leuke rok en een vrouwelijke blouse.
Glaasje bubbels
We vonden het reuze gezellig met de dames. We sloten af met een glaasje (alcoholvrije) bubbels en ondertussen belden ze hun mannen. Ik zag Amber op haar gsm scrollen langs de telefoonnummers. Die namen waren ingesproken. Maar dat scrollen ging net zo snel als dat wij dat zouden doen. “Debrldkrbendlms” hoorde ik. Maar Amber wist precies waar ze moest stoppen. Wij zien waar we moeten drukken, zij horen waar ze moeten zijn. Heel normaal eigenlijk. “Wij gaan nog lekker even met de honden over de zeedijk wandelen. Daarna gaan we nog iets drinken en een hapje eten. Dan kunnen onze mannen daar alvast naar toe rijden. En vanavond gaan we gewoon met de auto mee naar huis.”
De honden werden weer in de beugel geklikt en de meiden vertrokken. Wat was dit leuk. Dat vonden zij ook en ze beloofden om nog eens langs te komen.
Onze conclusie is dat mensen die niets kunnen zien, weldegelijk geïnteresseerd zijn in mode. En dat is ook heel natuurlijk. Wie vind het nou níet leuk om er goed uit te zien? Iedereen krijgt toch graag een complimentje? Deze dames hadden eigenlijk geen stijl advies nodig. Ze wilden gewoon iemand die de tijd voor hen nam. En dat kan in veel winkels tegenwoordig niet meer. Ik vond het heel leerzaam. En gezellig.
(De namen zijn verzonnen en de personen op de foto’s zijn niet de echte dames. Dit om privacy redenen.)
X Ka