Eerste schooldag

Maandag 19 augustus zijn de scholen weer begonnen in Zuid-Nederland. De vakantie is voorbij. Voor mijn tienerdochter begint een spannende periode als brugpieper.

Spannend Evi was maar moeilijk in slaap gekomen de avond ervoor. Dus ik moest haar wakker maken ‘s morgens. Toen ze haar ogen opende, wist ze meteen welke dag het was. “Vandaag ga ik naar mijn nieuwe school.” zei ze. “Ik vind het wel spannend hoor.” En dat begreep ik natuurlijk hartstikke goed.

Fietsen Al die jaren op het basisonderwijs heb ik haar met de auto naar school gebracht. En nu moest ze het hele lange stuk fietsen. Op een ‘grote meisjesfiets’ met een grote, zware schooltas. Naar een nieuwe, grote school. Met allemaal nieuwe kinderen. En nieuwe leerkrachten. Alles is nieuw. Dus doodeng.

AANKLEDEN ‘Wil je wat eten?’ vraag ik terwijl ik haar boterhammen voor die dag smeer. “O nee, ik kan niks eten hoor, ik krijg nu geen hap door m’n keel.” ‘Doe dan maar alvast je kleren aan.’ zeg ik. Evi had haar kleren de vorige dag al klaargelegd. Ik moest zorgen dat het gewassen en gestreken was. Maar nu begon ze toch te twijfelen. “Is dit niet te netjes voor school? Straks komt iedereen gewoon in spijkerbroek en dan loop ik er zo super chique bij.” ‘Nee hoor Eef, je ziet er hartstikke leuk uit’, verzekerde ik haar.

Overgevoelig Ze heeft zich eindelijk aangekleed en begint opeens te gillen. “Nee! dit zit niet lekker! Er zit iets heel scherps in die broek! O, dit kan ik niet aan doen vandaag. Het doet hartstikke veel pijhijhijn!” Ze trekt een gezicht alsof ze gemarteld wordt. Evi trekt haar kleren weer uit. “En nu kom ik te laat! Moet je zien, ik heb bijna geen tijd meer en ik moet ook nog m’n haar… En wat moet ik dán aan? Ik heb geen leuke kleren. Weeheheee!” Ik knip wat ruwe stukjes stof uit de binnenkant van een naad en alles is opgelost.

Rothaar Mijn dochter is heel precies op haar haar. Ze heeft van nature een beetje slag. Maar als het regent, of ze transpireert, komen er krullen in. En dat vindt ze natuurlijk verschrikkelijk lelijk. “Kijk, hier zit zo’n rare krul. Die moet weg. Ik krijg ‘m niet weg! Weeeheeh, dat róthaar! Ik heb het lelijkste haar van de hele school. Niemand heeft zulk raar haar. Ik wil naar de kapper!” Onder dwang ga ik met de stijltang aan de gang. “Niet zo langzaam, het moet sneller.” ‘Maar het heeft meer effect als je het langzaam doet. Zo maak je je haar echt steil.’ “Nee man, jij snapt er helemaal niks van. Je bent gewoon kaulo langzaam!” klinkt het commentaar. [kaulo = heel erg (straattaal)]

Kus Uiteindelijk is ze er klaar voor. Haar eerste schooldag op de nieuwe school, het Lodewijkcollege in Terneuzen. Mooie kleren aan. Haar gestyled. Nieuwe rugtas mee. Keurig op tijd. Misselijk van de zenuwen. En daar gaat ze. “Doei mam. O, wacht, kus!” Na een lieve kus op m’n wang van mijn kleine meisje, vertrekt ze. Richting nieuwe school. Richting nieuw leven. Richting proefwerken, nieuwe vriendinnen, onzekerheid, verliefdheid, eerste zoen, liefdesverdriet en nog veel meer.

Groot Mijn kleine meisje wordt groot. Maar ik hoop dat ik nog lang haar stijltang mag hanteren en dat we nog vaak ruzie hebben ‘s morgens. En dat we de race tegen de klok mogen blijven winnen. En dat ze iedere morgen een kus op de wang van haar kaulo oude moeder drukt.

X Ka