Velen van ons hebben het vast al eens gehad. En je schaamde je rot. Een b(l)ooper. Een blunder waarbij je beha of misschien zelfs een boob te zien was. En natuurlijk net op een moment dat het écht niet kon.
Nu, op m’n 51e, zou ik er veel minder moeite mee hebben. Dat m’n bloesje open staat. Dan zien ze m’n beha maar, zo bijzonder is dat nu ook weer niet. Maar toen ik jonger was, vond ik het verschrikkelijk. Ik kon daar echt een week niet goed van zijn.
Op het werk
Zoals jullie weten, werk ik al jaren in de mode. Als jonge meid werkte ik in een jeanswinkel in Terneuzen die enorm populair was bij mannen en vrouwen, jongens en meisjes. We verkochten hippe, dure merken dus “mijn” winkel was the place to be. Op een ochtend kwam er een jonge knul binnen. Een leuke kerel. Hij kwam om een nieuwe spijkerbroek. Ik begon natuurlijk met het bekende ‘Wat voor model jeans wil je? Een wijd of smal model?’ De jongen antwoordde netjes “Niet te wijd hoor”. En ik ging verder met ‘Welke wassing vind je mooi? Een donkere of juist een used wash?’ De jonge knul bleef me recht in m’n ogen kijken en zei: “Ik kom nog wel eens terug”. En weg was hij.
Ik snapte er niks van. Waar moest hij dan ineens naar toe? Wat raar. En toen zag ik het. Mijn blouse stond open. Precies bij m’n boezem waren de knoopjes open gesprongen en daar stond ik dan. In mijn niet-sexy huidkleurige beha. Ik schaamde me kapot. Wat moet die jongen wel gedacht hebben? Hij wist natuurlijk niet waar hij moest kijken. Hij dacht maar één ding: Ik moet hier weg.
In een restaurant
Een goede vriendin van mij heeft ook ooit zoiets meegemaakt. Ze zat in een restaurant en moest naar het toilet. Daarvoor moest ze de hele zaak door. Bij het barretje achterin het restaurant vroeg de bartender hoe het met haar ging. Hij wilde weten hoe het eten smaakte. En hij vroeg haar nog veel meer.
“Goh”, dacht mijn vriendin. “Wat is hij opeens geïnteresseerd.” Ze keek naar beneden en zag waarom hij haar zo lang aan de praat hield. Haar blouse stond bijna helemaal open. Ze schaamde zich kapot. “Kon je dat niet even tegen me zeggen?” had ze gevraagd. “Wat denk je zelf? Ik had juist een heel mooi uitzicht!” lachte de man.
Op straat
Maar afgelopen zomer had ik het wéér. Het was heerlijk weer en ik flaneerde door de winkelstraat in Axel. Ik had voor het eerst mijn mooie nieuwe jurk aan en ik voelde me een filmster met m’n zonnebril en mijn cross-body tasje. Er kwam een groep mannen mijn richting op lopen. Poolse arbeiders die luidruchtig met elkaar praatten. Toen ze mij zagen, werden ze ineens een stuk rustiger.
Ik dacht: ‘O jee, nu kijken ze natuurlijk allemaal naar mij met m’n vrolijke jurk en m’n chunky sneakers. Gewoon doorlopen en geen aandacht trekken. Lipjes en getuit en borstjes vooruit! zou Marijke Helwegen gezegd hebben.’ De mannen waren inderdaad helemaal stil gevallen en keken me ongeneerd na. ‘Goh goh, nog nooit een vrouw gezien of zo?’ dacht ik. Ik werd een beetje opstandig. En ik dook snel Kruidvat in.
Tijdens het lezen van een flacon merkte ik het pas. Door mijn tasje was gewoon de hele bovenkant van mijn jurk opengegaan. Ik heb dus letterlijk in mijn beha over straat gelopen! Wat verschrikkelijk! Die mannen moeten vast gedacht hebben dat ik het er om deed. Natuurlijk keken ze me na. Ze hebben misschien nog getwijfeld om me te waarschuwen. Maar omdat ik met zo’n vreselijk arrogante kop voorbij liep, dachten ze vast “Zoek het zelf maar uit”. O wat erg. Gelukkig had ik deze keer een mooie beha aan. Deze mocht gezien worden. Maar liever niet op straat.
Heb jij ook ooit zoiets meegemaakt? Ik ben benieuwd naar jouw b(l)ooper.
X Ka.