Tijdens de Corona-crisis leek het mijn vriend leuk om een bootje te kopen. “We gaan toch niet op vakantie. Dus met zo’n boot kunnen we gezellig een eindje varen”, zei hij.
Sloot
Wij wonen in de polder en ons huis grenst aan een stuk land. Achter dat land ligt een watergang of sloot. En die sloot mondt uit in de Grote Kreek in Axel. Maar hij loopt ook naar de Otheense Kreek in Terneuzen. Dus het is best leuk om met een bootje daar eens naar toe te varen.
Romantisch
Het was mooi weer in het voorjaar dus ik kreeg steeds meer zin in die beloofde boot. Het heeft wel iets romantisch, vond ik. In een mooie jurk en met grote zonnebril, cocktail-drinkend op het dek.
Bretonse trui
Ergens aanleggen en dan een hapje eten “aan de wal”. En daarna weer verder varen. Ik zag ons samen al in witte broek en Bretonse trui (je weet wel, zo’n mooie, veel te dure marine/wit gestreepte trui uit Bretagne, de echte).
Champagne
Vrienden mee vragen. En pratend en lachend over het water toeren. Picknickmand mee. Flesje champagne en -glazen. Kaasjes en andere lekkernijen voor onderweg. We zouden helemaal de blits maken langs de restaurants en terrassen aan de waterkant.
Bruinen
Ik zou snel een kleurtje krijgen van de zon. Want water weerkaatst de zonnestralen. Dus bruinen gaat dubbel zo hard. O wat had ik zin in bootje varen.
Bootje kopen
Maar eerst moesten we dat bootje nog vinden. En dat viel niet mee. Best duur, een fatsoenlijke boot. Dus we kwamen al snel in de categorie “leuk opknappertje”.
Zeilboot
Na enige tijd had m’n vriend een leuke boot op de kop weten te tikken. Het was een oud zeilbootje. Helemaal van hout en in goede staat. De mast en zeilen heeft ‘ie er af gehaald. “Moeten we eerst op zeil-les. Daar beginnen we niet aan hoor.” Nee, ik wil er meteen mee kunnen varen. Zo snel mogelijk.
Motorboot
Hij had ook nog ergens een tweedehandse buitenboordmotor gevonden. Dus nu kon ‘ie aan de slag. Even een likje verf over het hout. Natuurlijk wit met blauw – want we are sailing – en de boot was klaar voor de vaart.
Kappen
Om te beginnen moesten we “de weg” vrijmaken voordat we uit de smalle watergang in het bredere gedeelte konden. De sloot was overwoekerd door riet, gras en onkruid. We kwamen nog geen meter vooruit.
Warm
Ik kreeg het al snel benauwd. Want sjezus, wat is het warm op het water! Geen zuchtje wind tussen die begroeiing. En de zon weerkaatst op het water dus het is dubbel zo heet.
Beestjes
En die beestjes! Overal kleine mugjes en vliegjes. Gatver, al dat ongedierte, het stikte er van. Binnen de kortste keer zat ik onder de muggenbulten en andere jeukplekken.
Eindje varen
Maar oké, het was een paar uur afzien voor het goede doel. Eindelijk konden we een een rondje varen.
Roeiboot
Eerst een stukje roeien met de peddels. Dat ging me redelijk goed af. Zo moeilijk is dat natuurlijk ook niet. En toen kwamen we in de brede plas. Hup, de motor aan en daar gingen we dan.
Natuur
We voeren met zo’n 20 km/u over het water. Eenden en meerkoetjes zwommen naar de kant zodra ze ons opmerkten. Wat is het stil op het water. En wat is de natuur toch mooi.
Nattigheid
Net toen ik achterover wilde leunen om een fotomodel-houding aan te nemen, voelde ik nattigheid. Letterlijk. Er kwam water in de boot.
S.O.S.
‘De boot lekt! We zinken! Save Our Souls! Vrouwen en kinderen eerst!’ riep ik. Mijn vriend kon me nog tegenhouden. “Zo snel zinkt ie niet hoor” zei hij kalm.
Niet meer
Sindsdien heb ik geen meter meer gevaren in dat ding. Het was toch niet zo romantisch als ik me had voorgesteld. Eerst het gat dichten en dan zal ik er nog eens over nadenken. Maar nu het herfst is, zal het er wel helemaal niet meer van komen…
X, Ka.