Mijn dochter Evi (toen 11) kreeg van de tandarts het advies om een beugel te nemen. Ze heeft wat scheef staande tanden maar ik dacht: “Ach, een beetje scheef tandje heeft wel iets eigens. Tegenwoordig heeft iedereen zo’n zelfde, kaarsrecht, perfect gebit. Voor mij hoeft dat niet per se. Maar laten we eens horen wat de orthodontist te zeggen heeft.”
Avontuur
Evi zelf vond het allemaal één groot avontuur. “Een beugel, dat is toch geweldig! Welke kleur zal ik nemen? Ik denk roze. Of blauw. Ik weet het nog niet. Tjonge, een beugel. Dat vind ik zo leuk!” Ik snapte er niks van. Vroeger hoorde ik verhalen, van klasgenootjes met een beugel, hoe verschrikkelijk het was. En hoe pijnlijk het kon zijn. En lelijk bovendien. De jeugd van tegenwoordig denkt daar blijkbaar heel anders over.
Röntgenfoto’s
Bij het eerste bezoek aan de orthodontist werden er röntgenfoto’s gemaakt van Evi’s kaak en gebit. Daar hebben ze mooie apparaten voor. Een handtoestel en een machine dat rond het hoofd draait en röntgenfoto’s maakt.
Poetsles
Ook kreeg mijn dochter ‘poetsles’ zodat ze ook eens van een ander hoorde hoe je nu moet poetsen. Van mij neemt ze het toch niet aan, wat ik ook zeg. Hoe, in welke volgorde, welke poetsbewegingen, hoe lang, enzovoorts. Tanden poetsen met een beugel in, is nog belangrijker. Tussen de beugel zitten natuurlijk veel bacteriën als je niet goed poetst. Dit werd allemaal goed uitgelegd door de assistente. Evi keek mee met een spiegel, hoe de mevrouw haar tanden poetste.
Zenuwachtig
Precies 14 dagen later mochten we terug komen om te “happen”. Een afdruk laten maken van Evi’s gebit in een soort vloeibaar rubber. Evi was heel zenuwachtig voor deze handeling. Op school hadden klasgenoten verteld hoe verschrikkelijk het was. Het zou heel vies spul zijn. En je zou het gevoel hebben dat je stikt. Dat hadden ze haar verteld.
Bang
Evi was zó bang dat haar hart enorm tekeer ging. “Voel eens, mama.” Inderdaad, haar hart klopte als een gek. Evi mocht alvast op de tandartsstoel gaan zitten. We moesten best een poos wachten tot ze aan de beurt was. Evi werd alleen nog maar banger. Ik had medelijden met m’n meisje.
Slappe lach
Slappe lach
Opeens liet ze een enorme scheet. Van de zenuwen. Ze schaamde zich rot. Hopelijk had niemand het gehoord. “Gelukkig stinkt ie niet.” zei ze. We keken rond of iemand het gemerkt had. En we schoten allebei in de lach. Tranen over onze kaken. Lang geleden dat ik de slappe lach heb gehad. Evi was meteen ontspannen. En ze was aan de beurt.
Happen
Zeg eens iets… 
Nogmaals een foto
Afdruk ondergebit 
Afdruk bovengebit
Het viel gelukkig allemaal reuze mee. Oké, leuk is anders. Maar om nou te zeggen dat het afschuwelijk was, dat is ook weer overdreven. Het spul zit maar twee minuten in je mond. En inderdaad, je hebt de neiging om te kokhalzen. Maar het is niks om bang voor te zijn, het is zo gebeurd.
Plannen
Drie weken later mochten we weer langskomen. Op deze derde afspraak werd besproken wat de plannen waren voor Evi’s gebit. Waar haar tanden gecorrigeerd moesten worden. En welke beugel voor haar het meest geschikt was.
Gebit en kaken
röntgenfoto gebit 
röntgenfoto kaak
We kregen de foto’s te zien die de eerste keer gemaakt waren. Op de eerste foto zie je dat alle tanden volledig gewisseld zijn. Dat moet, want anders kom je nog niet in aanmerking voor een beugel. De verstandskiezen zie je ook al goed onder het oppervlak zitten. Die komen pas rond haar achttiende door.
Op de tweede foto zie we de stand van haar kaken. Zodra het gezicht volwassen wordt, komt de onderkaak naar voor. De stand van Evi’s bovengebit is te ver naar achter. Ze willen dus een ‘overbeet’ creëren. Zo passen de tanden op latere leeftijd goed op elkaar.
Welke beugel?
Zo moet het worden 
WAAAAAHH
Op bovenstaande foto’s is goed te zien welke beugel Evi krijgt. Eerst krijgt ze een blokjesbeugel om haar tanden iets naar voor te trekken. Later pas gaan ze aan de slag met dit martelwerktuig. Zo ziet het er voor mij wel uit in ieder geval. Wat een gevaarte. Ze moet de beugel dragen tot haar zestiende. Da’s best lang. Maar het is voor het goede doel, zullen we maar zeggen.
Blij bekkie
Voor de volgende dag was er een afspraak afgebeld door iemand anders. Er kwam dus plots, snel een plaatsje vrij. Dus mochten we meteen ‘s morgens alweer komen. Om een echte beugel. Een blokjesbeugel. Die zat er in no-time in. Evi was helemaal blij met haar roze beugel.
Dit was het avontuur van Evi met haar beugel. We zijn ondertussen al wat weken verder en alles gaat goed. Ze heeft nergens last van. Mijn kleine grote meid is helemaal trost op haar nieuwe sieraad.
Het staat je prachtig, lieve meid.
X mama Ka.