Mijn dochter ergert zich kapot aan mij

Mijn tienerdochter Evi (12) schaamt zich soms verschrikkelijk voor haar moeder, voor mij dus. En ik doe nog wel zo m’n best om “normaal” te doen. Ze ergert zich kapot aan bepaalde dingen die ik doe of zeg. Dat moet ik dan iedere keer weer aanhoren.

Loopje Als ik een poos in de zetel heb gehangen tijdens een goede film, kom ik wel eens moeilijk overeind omdat ik helemaal stijf geworden ben van het lange zitten. Ik ben natuurlijk niet piepjong en ook niet al te soepel meer. (Ja, ik weet het, ik zou wat meer moeten bewegen.) Dus dan kom ik scheef, met m’n hand in m’n rug, kreunend overeind. Dochter: “Heb je háár weer hoor. Waarom loop je mank? Heb je je been gebroken of zo? Aaarrchh, ik kan er niet meer naar kijken. Daar erger ik me toch zó aan hè, dat stomme loopje. Je bent toch nog geen tachtig?”

Mac Donalds Ik ben er van overtuigd dat je Engelse woorden en Engelse namen, ook in het Engels moet uitspreken. En niet op z’n Van Gaals: Engels op z’n Nederlands. Maar daar ergert Evi zich dus kapot aan. “Mama, gaan we nog eens Mac Donalds?” ‘Gatsie, ik snap niet dat je het daar zo lekker vindt, bij Mac Donalds.’ “Aaarrcchh nee niet weer hè. Jij spreekt dat niet goed uit. O, ik kan er echt niet meer tegen. Zeg het nu eens normaal!” ‘Mac Donalds. Mac Donalds. Ik zeg het toch gewoon normaal?’ “Nee asjeblieft, hou op. Ik kan het niet meer aanhoren!”

Megan, Caitlin en Brian ‘Om hoe laat moet ik je ophalen bij Megan?’ “Bij wie?” ‘Bij Megan.’ “Hoe raar spreek je dat nu weer uit. Zo heet ze helemaal niet. Ze heet Megan. Niet Megan. Zeg dat nooit tegen haar hè. Ik schaam me kapot. Je zegt dat echt heel raar.” ‘Ja maar zo heet ze toch? Het is een Engelse naam, zo spreek je dat uit. Net als Caitlin en Brian, ook Engelse namen.’ “Nee mam, zo zegt niemand dat. Iedereen zegt gewoon Megan, Caitlin en Brian. Asjeblieft, doe nou eens normaal.”

Capuchon Vanmorgen regende het pijpenstelen dus ik had m’n lange groene jas aan. Met capuchon. Ik had m’n haar net geföhnd dus ik trok m’n capuchon lekker ver over m’n hoofd. Zo liep ik met Evi mee over het schoolplein. “Je doet wel die gekke capuchon van je kop af hoor. Dat staat echt raar. Je loopt voor zot man.” ‘Ja maar ik wil niet dat m’n haar nat wordt, ik moet zo door naar m’n werk.’ “Nee, af dat ding, ik wil niet voor lul lopen hier op het schoolplein. Iedereen ziet ons.” Dus ik trok de koordjes van m’n capuchon expres nog eens aan tot er een klein rondje overbleef om door te kijken. “Oh nee hè, ik schaam me kapot met zo’n moeder”

Zingen Iedere morgen breng ik mijn dochter naar school met de auto. Lekker met de radio aan. Het verbaast mij altijd dat Evi bijna alle liedjes kent. Oude liedjes en nieuwe nummers. Ze zingt alles mee. En dat vind ik dan zo gezellig dat ik spontaan mee begin te zingen. Nou, dan krijg ik toch een dodelijke blik van m’n dochter. Dan stopt ze meteen met zingen. “Kijk, dat doe je nou iedere keer hè. Dan ben ik heel mooi aan het zingen en dan kom jij er weer door krijsen met die heksenstem van je. Dat doe je nou iedere keer. Daar erger ik me zó aan hè.” ‘Ja maar ik vind het gewoon leuk dat we samen zingen. Da’s toch gezellig?’ “Nee want jij kan niet zingen dus dan moet je gewoon je mond houden.” Nou, dan zing ik wel als ik alleen in de auto zit…

Mijn tienermeisje ergert zich kapot aan haar moeder, aan mij dus. Maar ik denk dat dat helemaal normaal is. Het zal wel bij de leeftijd horen. Ik weet heus wel dat ze, diep in haar hartje, niet zonder me kan. En ik niet zonder haar. Maar dit soort gezeik moet ik niet tegen haar zeggen. Daar ergert ze zich aan. Dat is ouwe vrouwen gezeur.

X Ka