Mijn thuiskappers

Alle kappers zijn dicht. Vanwege dat stomme Corona. En ik hád me daar toch een uitgroei! Het was echt tijd voor een haarverfbeurtje. Maar ja. Wie moest dat dan doen?

Makkie

Dus mijn vriend ging het doen. “Makkie”, zei hij. “Dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Gewoon er op smeren en dan de verf een beetje verdelen en dan in laten trekken. Of zo iets.”

Pakketje

Ik mocht bij mijn kapper een pakketje ophalen met een mengsel van verschillende kleuren. Dat was precies mijn haarkleur, zoals ze het altijd kleurt. Dan moest ik het wel direct opbrengen, want dit is natuurlijk geen bewaarverf.

Smurrie

Thuis gekomen bekeek ik wat er in het pakketje zat. Een plastic kapperscapeje. Plastic handschoenen. Een kwastje met puntige steel. Een zakje shampoo en een zakje après shampoo. En natuurlijk een bakje met haarverf: een paar slierten uit drie verschillende tubes. En als laatste een kleiner bekertje met witte smurrie. O ja, en een beschrijving.

Spannend

Het avontuur ging beginnen. Ik vond het wel spannend. Want ik was heel grijs aan m’n haarwortels. Het moest echt goed gedaan worden, anders moest het opnieuw. Krukje neergezet. Handdoek om de schouders met een wasknijper om die handdoek dicht te houden. En dan de cape er overheen. Ik had de haarverf goed doorgeroerd. ‘Zo, ik ben er klaar voor!’

Handschoenen

Mijn vriend trok de handschoenen aan. Die scheurden direct, want hij heeft nogal kolenschoppen. Geeft niet. Dochterlief wist nog ergens een paar rubberen handschoenen uit een EHBO-kistje en die pasten wel.

Scheiding

Hij moest mijn haar in vier delen verdelen. Dus vier scheidingen maken. Ja, dat was eigenlijk al te moeilijk voor ‘m. Want dat moest met de puntige steel van dat kwastje. Mijn dochter kwam zich er ook mee bemoeien. “Nee pap, zo moet dat niet. Dat doe je niet goed.” Ik zelf probeerde ook te helpen. ‘Misschien kun je m’n haar een beetje vastplakken met wat verf.’ “Nondedju, doe het dan zelf!” was het antwoord.

Nauwkeurig

“Ja maar ik kan het heel goed mama.” begon Evi, mijn puberdochter. “Laat mij het doen.” ‘Laat papa het maar doen. Ik denk dat hij nauwkeuriger is,’ antwoordde ik. “Nee echt, ik heb dat al eens gedaan bij iemand. Ik kan dat echt heel goed.” probeerde ze nog. ‘Nou, dan doe jij de andere helft. Laat papa eerst even deze kant afmaken.’

Ruzie

Het werd op een gegeven moment een ruzie tussen mijn twee kappers. De één trok aan m’n haar. En de ander begon klieders verf op m’n kop de smijten. Dan kreeg de één een duw omdat die het over wou nemen. En kwam de ander weer die het kwastje afpakte.

Kwast

Het draaide er op uit dat de puber kwaad en scheldend naar haar kamer liep en de deur dicht smeet. En m’n andere kapper was chagrijnig de verf op een agressieve manier in mijn hoofdhuid aan het drukken. Best een harde kwast, kan ik je vertellen.

Traumatisch

Al met al was dit voor mij een traumatische ervaring en hoop ik dat mijn kapper snel haar salon weer mag openen. Want dit is nu drie weken geleden en ik heb alweer een behoorlijke uitgroei. Ik kan deze ellende niet nog eens aan. Ik zie het weer helemaal voor me. Dit gaat me niet nog eens gebeuren.

Hoofddeksel

Mocht je me binnenkort nou met een “hip” hoofddeksel voorbij zien lopen. Een kek mutsje, een stoer petje of een retro hoedje. Dan weet je dat dit geen fashion statement is, maar gewoon vanwege m’n uitgroei.

X, Ka.